Niemand durft te zeggen
“We melden elke dag de coronacijfers, maar ik zie nooit de cijfers van oplopende wachtlijsten, van operaties die niet doorgaan.
We maken een passieve, oneerlijke keuze, door te laten gebeuren dat de ic’s vol liggen met coronapatiënten, en de overige zorg af te schalen. Alsof coronapatiënten zieliger zijn dan andere patiënten. Dat is onrechtvaardig.
Maar ik zou wel graag oproepen: maak een klein groepje inhoudsdeskundigen, echte specialisten op dit gebied. Laat hen op rationele gronden op papier zetten: zó zou de zorg verdeeld moeten worden.
Zeshonderd patiënten op de ic en 1600 in de rest van het ziekenhuis ontwrichten op dit moment een hele bevolking, een heel land.
Het zorgpersoneel, de leraren, brandweerlieden, politieagenten. Als zij veilig hun werk kunnen doen, kijk je vervolgens naar de mensen die op de ic terechtkomen en daardoor nu de zorg blokkeren en de samenleving op slot houden. Dat zijn de vijftigers en zestigers, mannen met overgewicht. Als ik moet kiezen tussen een vaccin voor mijn 86-jarige vader of voor een huisarts, dan zeg ik: geef het aan de huisarts.
Mensen die bijna aan het einde van hun leven zijn, soms al dement, krijgen een vaccin. Dat klinkt heel barmhartig, en lief. Net zoals het heel barmhartig klinkt dat we de coronazorg nu steeds voor laten gaan op andere zorg. Maar als je goed nadenkt is het anti-sociaal.
Ik vrees dat we in onze luxe maatschappij niet in staat zijn, nooit geleerd hebben, om dit soort keuzes te maken. De politiek ook niet. Niemand durft te zeggen: we moeten minder coronapatiënten toelaten op de ic.
Ik denk dat het ligt aan de politiek-correcte, braafpraterige cultuur in veel westerse landen. En met die braafpraterij overwin je geen crisis. We willen niet onder ogen zien wat er écht aan de hand is. Het erkennen van eindigheid, dat een oud iemand op een gegeven moment gewoon doodgaat, dat vinden we ook moeilijk.” – IC-baas en hoogleraar Armand Girbes.