Fokke & Sukke zijn kritische denkers
De lakmoesproef
“De lakmoesproef voor een goed functionerende multicultuur is de geloofsvrijheid. Multiculturalisme veronderstelt multireligiositeit, waarbij de vrijheid van religie automatisch en onvermijdelijk ook de vrijheid van geloofsafval impliceert. Geen waarlijke vrijheid van religie zonder de vrijheid níét te geloven.
PvdA’er hoogleraar Jos de Beus sprak over dit aspect van geloofsvrijheid essentiële woorden: ‘Ik wil één simpel punt maken: iedereen in Nederland moet kunnen geloven wat hij wil, en iedereen die wil stoppen moet dat vrij en veilig kunnen doen. Ik vind dat geen speeltje in handen van neoconservatieven.’ Bij deze basale observatie beginnen in dit land spijtig genoeg de problemen. Lang niet iedereen van islamitische achtergrond kan ‘vrij en veilig’ in het openbaar afstand nemen van zijn geloof.
Dit verhaal gaat niet over de achtergronden en motieven van de tirannieke bedreigers van afvallige moslims; het gaat over de opmerkelijke alliantie tussen deze bedreigers en een voorhoede van autochtone lelieblanke opiniemakers en publicisten. Het is verbazingwekkend, maar die alliantie bestaat. Zeg in dit land iets over de ‘ongelofelijke wreedheid’ van het Opperwezen genaamd de God van het Oude Testament en je oogst bij deze elite bewondering en lof. Noem in dit land Mohammed naar hedendaagse westerse maatstaven ‘een perverse man’, en een deel van diezelfde elite zegt dat je ‘doodeng’ bent en dat je het aan jezelf hebt te danken dat je de rest van je leven de strengst denkbare persoonsbeveiliging moet accepteren.
Nederlanders met een moslimachtergrond die, gesteld dat zij hun afvalligheid publiek maken, hopen op morele steun van de Nederlandse culturele elite, maken hardhandig kennis met de dubbele standaard die deze elite toepast op critici van christendom en critici van de islam. Een aanzienlijk deel van deze elite ziet voor de afvallige moslim het liefst een soort status aparte, waar minder vrijheden gelden dan voor degenen die van christen in atheïst zijn veranderd. De atheïst die de spot drijft met vermeende onzinnigheden in de Bijbel draagt bij aan onze zo gekoesterde pluriformiteit. De ex-moslim die de spot drijft met vermeende onzinnigheden in de Koran gooit een lont in een kruitvat. Vanuit die zienswijze worden er officieus maar dwingend aparte gedragsregels voor de ex-moslim opgesteld. Die apartheid is onder ons.” Joost Zwagerman – Hitler in de polder & Vrij van God
Algemene, simplistische leugens, een vorm van racisme
“Utopieën zijn meestal totalitair van karakter en door de geschiedenis heen werden heel wat intellectuelen er door aangetrokken, zeker in de arcana van de EU en in het progressieve denken, waar men allerlei wetgeving uitdoktert om de tekentafelideeën te kunnen handhaven. Daardoor moet de freedom of speech zo nodig sneuvelen. Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR, nu Unia) is zo’n inquisitoriaal en akelig orwelliaans gremium waarin allerlei do-gooders eigenlijk sovjetpraktijken hanteren. Islamcritici probeert men de mond te snoeren.
Nogmaals: de islam is blijkbaar aantrekkelijk genoeg om heftig verdedigd te worden door de westerse intellectueel: én wegens zijn totalitair karakter maar vaak ook omdat men volslagen onwetend is over de oorsprongsbronnen en men graag de sprookjes gelooft die men hem voorhoudt. Het debat erover wordt ook zelden met argumenten gevoerd, precies omdat men blijft uitgaan van algemene simplistische leugens (“De islam is een monotheïsme zoals jodendom en christendom bijvoorbeeld” en: “Elke religie heeft zijn perverteringen”), die zelfs bij oppervlakkige studie niet overeind blijven. De cognitieve dissonantie is dan ook megagroot.
Zelfs wanneer Arabische intellectuelen als Houria Abdelhouahed, Wafa Sultan, Fethi Benslama, Malika Sorel, Zohra Bitan, Lydia Guirous, Boualem Sansal, Moustapha Safouan, Hamid Zanaz, Sihem Habchi, Fadela Amara of Necla Kelec (et j’en passe beaucoup), of bedachtzame auteurs als Czeslav Milosz, György Konrad of Imre Kertesz uitdrukkelijk stellen dat de islam een agressieve ideologie is die op zijn minst heftig in vraag moet worden gesteld omdat deze veroveringsleer het Westen op allerlei manieren uitput en codes bevat die haaks staan op de liberale rechtsorde, dan nog zal de narcistische betweterige westerse intellectueel nuffig de tribale islam blijven verdedigen.
Is dat misschien geen vorm van racisme: het beter weten dan die arme ervaringsexpert uit een andere cultuurkreis? En is het niet bijzonder vreemd dat iemand die zich verzet tegen een retrograde islam door de politiek correcte neostalinisten ‘extreemrechts’ wordt genoemd? In de negentiende eeuw was het verzet tegen de katholieke kerk, en tegen religie in het algemeen, links-liberaal, socialistisch of anarchistisch. Vandaag zou het verzet tegen de islam dan plots rechts zijn geworden?”