Nederlands

SunBlog 32.1 Conservation

Weirdos in the mail:

weirdo: friendship request on fb

me: Hi Samira, thanks for connecting 🙂
Is it ok to share your full (birth) data with me?
Mine are at the bottom here: https://www.mcha.nl/reflector/

weirdo: Hi Sjef,
The honor is mine đŸŒș
I have something to attend to now. Let me read your link later and I will get back to you. Thanks for your link đŸ€—
Hi Sjef, ik zag dat jij van Nederland bent dus ik veronderstel dat jij dan ook Nederlands spreekt?
Read more

of selecteer “andere vraag”

Je spreekt nu met Tracy: Hoi! Welkom bij de chat van DHL Parcel. Ik ben Tracy de chatbot. 🙂 Ontvang je een pakket via ons? Of heb je iets verstuurd?

Jij: Ontvanger

Tracy: Dan ben je bij mij aan het goede adres! 😉 Wat kan ik voor je doen?

Jij: melding zegt afgeleverd maar heb niets ontvangen

Tracy: Ik begrijp dat je pakje wel de status “bezorgd” heeft, maar dat het pakket toch niet bezorgd is. Heb ik dat goed begrepen?

Jij: Ja, dat klopt

Tracy: In deze drukke periode zien we vaak dat het pakket een werkdag later alsnog wordt geleverd. Is de melding dat het pakket is bezorgd al meer dan een werkdag geleden gegeven?

Jij: Nee

Tracy: Dan raad ik je aan een werkdag af te wachten. Heb je het pakket een werkdag later nog steeds niet? Dan zoeken we het graag verder voor je uit.

Jij: gekkenhuis

Economisch chanteren van meningen is nationale ziekte aan het worden

door Syp Wynia

Welkom in de wereld van de BN’er-perikelen. Het is nagenoeg onmogelijk om als BN’er iemand te zijn zonder van tijd tot tijd ophef te veroorzaken. Maar pas wel op. Zodra de BN’er iets zegt dat met immigratie, islam of identiteitspolitiek van doen heeft kan de ophef zich zomaar tegen hem of haar keren. Niet eens omdat er iemand beledigd of gekwetst zou zijn, maar omdat andere BN’ers in het geweer komen voor kwetsbaren die beledigd zouden kĂșnnen zijn. Ook als de boodschap de kwetsbaren nog niet heeft bereikt wordt er al preventief ingegrepen. Want heimelijk worden de kwetsbaren ook als licht ontplofbaar gezien.

Het begon bij de plofkip
Het is niet helemaal nieuw, maar het wordt wel een patroon. Het eerste deel van het patroon bestaat uit economische chantage. Een bekend voorbeeld is de ‘plofkip’-campagne van de door de Postcodeloterij gesponsorde actiegroep Wakker Dier. Die ondermijnde jarenlang de reputatie van Nederlandse supermarkten – Albert Heijn voorop – met radio- en tv-reclames met akelige beelden van kippen.

Tot de supermarkten stuk voor stuk voor de bijl gingen en alleen nog maar van duurzame etiketten voorziene kippen verkochten. Je gaat dus met een paar mensen bij elkaar zitten, je haalt wat geld bij elkaar – loterijgeld als het even kan – en je ondermijnt met een reclamecampagne de reputatie van een bedrijf tot dat bedrijf voor de bijl gaat.

Die economische chantage wordt sinds een aantal jaren ook toegepast op media, hun uitgevers en hun adverteerders. Een bekend geval is dat van GeenStijl, dat zijn zelfgekozen slogan ‘Tendentieus, ongefundeerd & nodeloos kwetsend’ nogal eens eer aandoet. Bijna vijf jaar geleden riepen 140 vrouwelijke journalisten en tv-presentatoren de uitgever van GeenStijl op om de handen er van af te trekken. En de adverteerders werd ook opgeroepen daarmee te stoppen.

Dat alles omdat op GeenStijl seksistische taal was uitgeslagen, met name ten koste van een columniste van De Volkskrant. En inderdaad: adverteerders trokken zich – tijdelijk of niet – terug, waarmee de economische basis van de website wankel werd. De nieuwe uitgever, het Belgische Mediahuis, deed GeenStijl even later van de hand.

Vanwege ‘vrouwenvernedering’
De 140 vrouwen wilden GeenStijl een toontje lager laten zingen, omdat er naar hun idee – zo stond het in een Open Brief – systematisch aan ‘vrouwenvernedering en racisme’ werd gedaan. Ze kozen er niet voor om naar de rechter te gaan, wat in een rechtsstaat toch een voor de hand liggende route zou zijn geweest. Ze kozen er voor om zelf voor rechter te spelen. Om zelf een tribunaal op te richten, om het in actueel Nederlands te zeggen.

De hefboom van dit tribunaal was het ondermijnen van de reputatie van de uitgever en de adverteerders. En omdat reputatie alles is, betekent ondermijning van reputatie verlies van waarde, beurswaarde eventueel ook. Dat willen de meeste bedrijven ten koste van alles voorkomen, ook als er niets onwettelijks is gebeurd waar zij ook maar indirect voor verantwoordelijk gehouden kunnen worden.

En toen: Veronica Inside
Twee jaar geleden was er nog zo’n voorbeeld, dat bijna de ondergang leek te gaan worden van het tv-programma Veronica Inside, met de BN’ers Johan Derksen, Wilfred Genee en RenĂ© van der Gijp. Dat praatprogramma gaat over voetbal, maar ging steeds vaker over andere zaken waar mensen zich druk over maken.

Johan Derksen maakte in dat programma een helemaal niet zo onaardige grap ten koste van de rapper Akwasi, die enkele weken eerder op een podium op de Dam in Amsterdam had gedreigd Zwarte Piet te zijner tijd in het gezicht te trappen. Het land was te klein, niet over het dreigement van Akwasi, maar over de grap van Derksen. Het Nederlands voetbalelftal ging het programma boycotten en een reeks van adverteerders van Veronica Inside werd opgeroepen het programma niet meer te sponsoren. Derksen weigerde te buigen, maar moest wel in zijn eigen programma allerlei gekleurde moralistische praat slikken. Read more

‘Blijf niet stil’

“Met vaccinpaspoorten en QR-codes digitaliseren we onze eigen dystopie, vindt Bart Nijman. ‘En de politici die dit in gang zetten? Hun geweten wordt gesust door de instemming van de massa. Of beter gezegd: door onze stilte.’
Covid-19 verdwijnt nooit meer, maar in de ivoren torens – zowel landelijk als Europees – menen ze een bureaucratische oplossing gevonden te hebben om het virus aan banden te leggen: vaccinpaspoorten. Op Europees niveau is er de Digital Green Pass, landelijk wil het demissionaire (!) kabinet een vaccinpaspoort voor binnenlandse bezigheden invoeren. Het is een voorstel waar elke vrijheidsminnende vezel in ons maatschappelijke lichaam zich tegen zou moeten verzetten. Hier zijn drie argumenten voor dat verzet: Pia Dijkstra, Kees van der Staaij en Hugo de Jonge.

Pia Dijkstra heeft een donorwet doorgedramd die bepaalt dat iedereen orgaandonor is, tenzij je actief aangeeft dat je dat niet wilt. Kees van der Staaij verlangt een abortusbedenktijd van vijf dagen voordat een vrouw zelf kan beschikken over haar eigen baarmoeder. En nu wil Hugo de Jonge sociale segregatie tot norm verheffen: vaccineren wordt niet afgedwongen, maar actief gestimuleerd door individuele overwegingen moreel te centraliseren vanuit de overheid. Straks kom je zonder negatief testbewijs of een QR-code die je BSN plus een vaccin combineren tot een groen vinkje niet meer binnen bij kroeg, sportkantine of cultureel evenement.

Alledrie maken van vrijheid een opt-out. Als je het grondrecht op lichamelijke integriteit wilt bewaren, moet je een actieve keuze maken om geen donor te zijn. Moet je naar een breinaald grijpen om die vijf dagen bedenktijd voor abortus te omzeilen. En moet je zorgen dat je nooit gevaccineerd wordt om te voorkomen dat je BSN aan een QR-code wordt gekoppeld, waarmee je naar kroeg, kantine of cultuurdinges kan.

Het afgelopen jaar hebben we diverse vrijheden ingeleverd om een ziekte in te dammen en daar is breed begrip voor. Maar wat geen politicus hardop durft te zeggen, is dat corona nooit meer weggaat. Wat ze wel willen, is iedereen doen geloven dat ze een oplossing hebben – in dezen in de vorm van vaccinpaspoorten. Maar daarmee maken ze de schending van grondrechten tot norm: ‘Als jij zo graag naar kroeg, museum of sportclub wil, moet je eerst ff een spuitje halen. Geen dwang hoor, je mag altijd buiten blijven staan.’

Ongetwijfeld denken ze oprecht dat ze het goede doen. We zijn geen dictatuur, het is geen complot, bespaar me je 5G-gelul. Maar ondertussen is de wortel die ons wordt voorgehouden wel de keuze tussen een beetje meer bewegingsvrijheid, in ruil voor een beetje minder individuele soevereiniteit. De QR-codes maken het des te enger: we digitaliseren onze eigen dystopie. En de politici die dit in gang zetten? Hun geweten wordt gesust door de instemming van de massa. Of beter gezegd: door hun stilte. Blijf niet stil. Schreeuw je hiertegen uit. Corona gaat namelijk nooit meer weg, en dat geldt voor de meeste politieke maatregelen ook.” Bart Nijman

Niemand durft te zeggen

“We melden elke dag de coronacijfers, maar ik zie nooit de cijfers van oplopende wachtlijsten, van operaties die niet doorgaan.

We maken een passieve, oneerlijke keuze, door te laten gebeuren dat de ic’s vol liggen met coronapatiĂ«nten, en de overige zorg af te schalen. Alsof coronapatiĂ«nten zieliger zijn dan andere patiĂ«nten. Dat is onrechtvaardig.

Maar ik zou wel graag oproepen: maak een klein groepje inhoudsdeskundigen, echte specialisten op dit gebied. Laat hen op rationele gronden op papier zetten: zĂł zou de zorg verdeeld moeten worden.

Zeshonderd patiënten op de ic en 1600 in de rest van het ziekenhuis ontwrichten op dit moment een hele bevolking, een heel land.

Het zorgpersoneel, de leraren, brandweerlieden, politieagenten. Als zij veilig hun werk kunnen doen, kijk je vervolgens naar de mensen die op de ic terechtkomen en daardoor nu de zorg blokkeren en de samenleving op slot houden. Dat zijn de vijftigers en zestigers, mannen met overgewicht. Als ik moet kiezen tussen een vaccin voor mijn 86-jarige vader of voor een huisarts, dan zeg ik: geef het aan de huisarts.

Mensen die bijna aan het einde van hun leven zijn, soms al dement, krijgen een vaccin. Dat klinkt heel barmhartig, en lief. Net zoals het heel barmhartig klinkt dat we de coronazorg nu steeds voor laten gaan op andere zorg. Maar als je goed nadenkt is het anti-sociaal.

Ik vrees dat we in onze luxe maatschappij niet in staat zijn, nooit geleerd hebben, om dit soort keuzes te maken. De politiek ook niet. Niemand durft te zeggen: we moeten minder coronapatiënten toelaten op de ic.

Ik denk dat het ligt aan de politiek-correcte, braafpraterige cultuur in veel westerse landen. En met die braafpraterij overwin je geen crisis. We willen niet onder ogen zien wat er Ă©cht aan de hand is. Het erkennen van eindigheid, dat een oud iemand op een gegeven moment gewoon doodgaat, dat vinden we ook moeilijk.” – IC-baas en hoogleraar Armand Girbes.

Rave Nieuwjaar 2021

Het nieuwe jaar wordt jaarlijks ingeluid volgens de Gregoriaanse kalender om middernacht, als we van de 31e december overgaan op de 1e van januari. Weliswaar is dit het einde van de kalender, maar niet het einde van de jaarcyclus van de zon.

Het Human Design Systeem volgt de cyclus van de zon, een kosmisch patroon. De zon begint een nieuwe cyclus op het moment dat hij zijn intrede maakt in poort 41. Poort 41 is een startcodon, het enige startcodon.
Dit jaar treedt de zon poort 41 binnen op 21 januari 2021 om 20:49:33 uur (lokale tijd Den Haag). Op dat moment begint de nieuwe cyclus, het nieuwe jaar. Poort 41, gelegen in het wortelcentrum, maakt onderdeel uit van de stroom van gevoel. Het levert de brandstof van verlangen, de honger om nieuwe ervaringen op te doen zonder enig doel of bijbedoeling. Zonder doel blijkt ook uit de naam van het incarnatiekruis waartoe poort 41 behoort, namelijk het Incarnatiekruis van het Onverwachte.
Een nieuwe ervaring aangaan is abstract, je weet niet wat er gaat gebeuren. Het is achteraf, na de ervaring te hebben meegemaakt, dat je erop kunt terugkijken en er een gevoel aan toekent, bv het jaar 2020 voelde zus of zo voor mij. Dat gevoel wordt opgeslagen in ons geheugen.

Bij de cyclus van de zon schijnt zijn licht bij binnenkomst altijd eerst op de 1e lijn van de poort. Elke poort of hexagram heeft 6 lijnen, waarbij elke lijn een specifieke trilling bezit. De 1e lijn van poort 41, heet redelijkheid, de passende vertegenwoordiging van verantwoordelijkheid.

Laten we in redelijkheid kijken naar wat het programma ons brengt in 2021.
Lees meer

Van de AOW-leeftijd tot de winkelstraat, van thuiswerken tot de democratie

Een uitgestorven Rotterdamse winkelstraat. ANP PIETER STAM DE JONG

13 kansrijke winnaars en mogelijke verliezers van de coronacrisis

In oorlog en crisis worden de kaarten opnieuw geschud en dat is in deze crisis niet anders. Na afloop zijn er nieuwe machthebbers, nieuwe technieken, nieuwe gewoonten. We lopen dertien kansrijke winnaars en mogelijke verliezers langs. Van de AOW-leeftijd tot de winkelstraat. Van videovergaderen tot de democratie.

‘Never waste a good crisis’ zei Winston Churchill, en dus zijn er ook altijd bedrijven en belangen die in een crisis een kans zien. Zoals op de ochtend van donderdag 26 maart 2020, toen enkele tientallen Nederlandse multinationals en exporterende branches samen met ondernemerslobby VNO-NCW de koppen bij elkaar staken met de bewindslieden Sigrid Kaag (D66, export) en Hans Vijlbrief (D66, belastingen). De inzet: als de ontwikkeling rond de Corona-pandemie er ook maar enigszins de mogelijkheid voor biedt, moet Nederland qua export als eerste uit de startblokken schieten, om de concurrentie een slag voor te zijn. Anders gezegd: het gaat niet alleen om bestaande exportmarkten. Nee, Corona is ook een kans. Corona leidt niet alleen tot verliezers. Er zijn ook winnaars.
Read more

De open samenleving en haar vrouwen

‘Inclusiviteit is het (vrouwelijke) toverwoord – een gevaarlijke en infantiele fantasmagorie’

In zijn ‘De Open Samenleving en haar Vijanden’ opent de Oostenrijks-Britse filosoof Karl Popper de aanval op Plato, Hegel en Marx, de filosofische wegbereiders van centraal geleide politieke systemen en historische wetmatigheden. Het wereldberoemde werk, dat in 1945 verscheen, is waarschijnlijk een van de meest hartstochtelijke pleidooien voor democratie en individuele vrijheid en tegen totalitarisme die ooit zijn gehouden.

‘Het streven naar vrouwenbevrijding is in de afgelopen decennia gemuteerd tot een ideologie met sterke totalitaire trekken’
Aan actualiteit hebben Poppers gedachten niet ingeboet. De totalitaire bedreigingen van de vrijheid openbaren zich graag onder de vlag van de een of andere vrijheidsstrijd. Dit geldt niet alleen voor (neo)marxisten, (neo)nazi’s of radicale islamieten. Men neme een willekeurig, begin jaren tachtig verschenen exemplaar van het feministische damesblad Opzij. Vervolgens vervangt men uit het een of andere artikel het woord ‘man’ door ‘slaaf’, ‘zigeuner’ of ‘jood’. Het resultaat is verrassend: met een beetje geluk (of pech) worden we geconfronteerd met een epistel dat niet zou misstaan in de boekenkast van welke racistische scherpslijper dan ook.

Nu zou men natuurlijk kunnen tegenwerpen dat iedere revolutie haar radicale, Jakobijnse fase kent die vanzelf wel weer overgaat. Men zou ook zijn schouders kunnen ophalen over zoveel onzin, ware het niet dat deze dames en hun (geestelijke) nazaten het politieke discours al sinds decennia in hoge mate bepalen.

Deze (vrouwelijke) achtenzestigers en hun dochters hebben niet alleen de emancipatie doorgezet, een vrijheidsstrijd die het inderdaad verdiende ondersteund te worden. (Pas in 1957 werden getrouwde vrouwen in Nederland juridisch handelingsbekwaam. Voor die tijd dienden zij zich te vervoegen bij de man van dienst). Het streven naar vrouwenbevrijding is in de afgelopen vier, vijf decennia gemuteerd tot een ideologie met sterke totalitaire trekken. In zekere zin is zij in haar Jakobijnse fase blijven steken.

‘De overweldigende meerderheid van degenen die in 2015 de binnenstromende illegalen bejubelden waren vrouwen’
Binnen de Atlantische cultuur heeft het feminisme belangrijke thema’s bezet zoals ‘de natuur’, ‘vrede’, ‘bewapening’, ‘mannen’, ‘mensenrechten’. Met een mengeling van diepe verontwaardiging en geraffineerde berekening wordt de wereld, dan wel het blanke mannelijke deel daarvan, op agressieve wijze met verwijten en directieven bestookt. Die ‘politiek correcte’ verontwaardiging is niet alleen uiterst selectief, zij bedreigt ook de cultuur van waaruit zij ageert.

Een voorbeeld. De overweldigende meerderheid van degenen die in 2015 de binnenstromende illegalen bejubelden waren vrouwen. Een ongeveer even overweldigende meerderheid van die migranten waren mannen en jongens in de zeer vruchtbare leeftijd tussen 15 en 35 jaar. Hier is niet de vraag relevant hoe groot de vrouwelijke animo geweest zou zijn wanneer het omgekeerde het geval was geweest, dus wanneer een vloedgolf van mooie, jonge Sheherazades het continent had overspoeld. (De vraag stellen is hem beantwoorden, lijkt mij). Relevant is dat agressie van de eigen mannen en jongens nadrukkelijk werd en wordt getaboeĂŻseerd, terwijl die van archaĂŻsche culturen op de koop wordt toegenomen, of erger. Het is, al dan niet bewust, een frontale aanval op zowel de culturele en nationale identiteit als op de open samenleving, begrippen die nauw met elkaar verbonden zijn, of dat in ieder geval waren.

Wat de nationale identiteit betreft is het misschien nuttig om op deze plek nogmaals de woorden van de grote Nederlandse cultuurhistoricus Johan Huizinga te memoreren. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog maakte hij een onderscheid tussen ‘patriottisme’ en ‘nationalisme’. Patriottisme, aldus Huizinga, is ‘de wil tot handhaving en verweer van wat eigen en dierbaar is
’ Nationalisme daarentegen omschrijft hij als ‘de machtige drift tot heerschappij, de zucht om het eigen volk of den eigen staat te laten gelden voor, boven en ten koste van andere.’

Weerbaarheid en verdediging van de eigen cultuur, van de eigen grenzen, zijn intussen belaste (mannelijke) begrippen. Inclusiviteit is het (vrouwelijke) toverwoord – een gevaarlijke en infantiele fantasmagorie.

Zowel het marxisme-leninisme als het nationaalsocialisme ontwierpen synthetische mensbeelden die ver van de werkelijkheid, in ideologische petrischaaltjes, werden ontwikkeld. In de alledaagse praktijk waren zij niet levensvatbaar. Er bestond geen ‘socialistische persoonlijkheid’, geen ‘Übermensch.’ Alle pogingen om deze Frankenstein-constructies tot leven te wekken zijn jammerlijk mislukt en voorgoed gediscrediteerd.

Ook de (‘vrouwelijke’) poging een ‘witte hermafrodiet’ te ontwerpen die zijn archaĂŻsche antithese zal omarmen is een perversie die tot mislukken is gedoemd. Al doet een blik op het culturele, politieke en academische establishment anders vermoeden: vrijheid in een open samenleving bestaat uitsluitend bij de gratie van begrenzing en de wil deze grenzen te verdedigen, zowel territoriaal als individueel. Wie meent dat, als je het maar hard genoeg hoopt en roept, alle mensen broeders en zusters zullen worden zal zijn of haar luchtrijk van de dromen waarschijnlijk niet op eigen kracht kunnen verlaten.”Door: Jan Herman Brinks , 15:26, 23 september 2019